Hald dykk fast, gutar og jenter...

 ... for no har det skjedd mykje rart sida sist!

Etter Machu Picchu reiste vi til dyrehagen i Cuzco, der vi saag mange spro og fine dyr.

  

Og slett ikkje alle var i bur. Det gjekk minst eitt hjortedyr, ein lama og ei papegoye fritt. Den morsomme, men smaa-freaky lamaen fulgte etter oss og hoppa opp paa Anders, men Anders var egentlig mest interessert i hjorten. Den eine papegoya kunne seie "Hola!" og le, og Brita blei god venn med ein apekatt som herma etter ho.

Saa, paa mandag, gjekk turen med nattbuss til Puno, ein by naer Titicaca-innsjoen. Paa bussturen skjedde det noko forferdeleg... Speilreflekskameraet til Trude blei stjelt, rett foran nasa paa oss. Tjuvradden tok den fraa hattehylla mens vi sov, og ikkje nok med det, suppegjoken hadde nerve til aa legge ei gamal, stinkande golvfille i kameraveska i tillegg til aa stikke av med kameraet. Men det verste er minnekortet og alle bileta ho ikkje kan faa att. Fy f@$% saa sinte vi blei.

Det blei ein ganske saa absurd dag for Trude, som byrja med kamerastjeling (og ubrukeleg politi), og endte med folkedans i tradisjonelle peruvianske drakter til panfloytemusikk, paa ei isolert oy 4000 moh. O' hei, hvor det gaar. Lat oss forklare naermare...

 

Etter kamerastjelinga reiste vi med baat ut paa Titicaca-sjoen og ut til dei flytande siv-oyene kalla Uros. Der vi fekk vi sjaa og hoyre om den heilt unike levemaaten dei har der. I utgongspunktet bygde dei oyene for aa flykte fraa spanjolane. Ganske imponerande, eller hur?

Paa bildet over sit vi og et lunsj hos vertsfamilien vi budde hos ei natt paa oya Amantani. Kjempekoselege folk, og veldig idyllisk oy.

Her gjekk vi opp til eit tempel, "Father Earth"-tempelet, 4130 moh. Det er jammen ikkje lett aa bevege seg saa hogt oppe - vi faar puls til tusen. Og det vil kanskje glede nokre av dei mest misunnelege aa vite at vi gaar med ullundertoy og alpakka-kle for aa halde varmen. Peru er kaldt! Men steikje for eit fint og spanande land.

Her er vi paa fiesta med lokalbefolkninga og ein del andre turistar. Paa bildet ser de to av dei koselege damene i vertsfamilien vaar.

 

Eirik glir rett inn i den galne gjengen vaar. Det grone greiene Julia sniffar paa er ein slags mint-urte som luktar kjempegodt, og visstnok skal hjelpe mot hogdesjuke. Godt smakar det òg.

 

Vi fekk god kontakt med sjarmtrollet av ein seksaaring i vertsfamilien vaar, Luis Angel. Han hadde energi som ein duracell-kanin og elska oppmerksomheiten fraa oss. 

 

 Her er vi med nesten heile vertsfamilien vaar i dei vakre, tradisjonelle kleda sine.

Den andre dagen av Titicaca-reisa vaar besokte vi oya Taquile, som gav oss fantastisk utsikt over Titicaca-innsjoen. Her fekk vi oppleve mykje kultur og god mat, og blei blant anna fortalt om gift- og singel-hattar, som folka paa oya gaar med. Viss jenta vifter med hogre dusk av hovudplagget sitt til guten med singel-hatt, betyr det at ho vil ha han, hihi.

Tilbake i Puno paa onsdag maatte Trude reise og deale med ubrukeleg, korrupt politi. Ho maatte betale "tips", som dei saa fint kalla det, for aa faa eit dokument paa politianmeldelsen, som ho treng til forsikringsselskapet sitt. Makan til late, lite service-innstillt politi skal ein leite lenge etter. Heldigvis fekk ho hjelp fraa snille hostell-folk. Mens Trude kjempa mot lysta til aa slaa ned ein politimann, kjempa vi andre mot svolten. Men ikkje lenge, for vi bestillte oss ein "familia-pizza", type megasvaer, kvar og aat opp rubbel og bit! Er det ikkje kjekt aa laere om matvanene vaare, folkens? Haha, la gaa.

Neste dag chilla vi i Puno paa det nokre vil kalle ein svaert suspekt, ehm, kva skal vi kalle det, hostell-aktig plass. Det saag verkeleg ikkje ut og var shabby som faa, men vi storkoste oss. Vi har verkeleg endra krav til standard paa turen. Faar vi baade dopapir OG varmt vatn er vi kjempe-happy. Og faar vi i tillegg komfortable senger er vi i himmelen. Dessutan var folka der kjempekoselege, og gav Julia gjormepotet med, fekk ho vite etterpaa, stor sjanse for makk i. M-mm! Ops, der kom meir matvane-info. Kva kan vi seie; vi er jo berre kjempeinteressante.

Akkurat nuh befinner vi oss i hovudstaden av Bolivia, La Paz. Aa komme seg hit var ein smaa-absurd opplevelse, daa dei faktisk paa eit tidspunkt maatte frakte bussen over ei elv paa ei flaate, og oss turistane i baat. Korleis dei fekk det til har vi verkeleg ikkje snoring om. Vi har bilder, men faar ikkje lasta dei opp nett no. 

Fordi vi faar lasta opp saa faa bilder droppar vi aa fortelle meir om La Paz for neste innlegg. Gled daakke, for meir absurde ting har skjedd, og kjem til aa skje. Trust us.

Take care, amigos :)